Koliko su puta kazaljke male
na majčinom satu ponoć otkucale
a majčine oči budne su čekale
još i danas otkcaju te kazaljke uspomena
sjećaju na drago lice objasno od plamena
to najdraže lice majke pokraj stare peći
dok ne dođem s prela kući nije išla leći
Sad kad dođem kući stari sat me sjeti
na tu maldost ranu što brzo proleti
eh da mi je milu majku još jednom vidjeti
Kazaljke se stare davno umorile
vrijeme brzo teče one usporile
nema momka s prela nema majke mile
Tekst: Petar Knežević
